Geplaatst op 23 december 2021, 09:55 uur door de redactie.
Mijn naam is Yentl en ben 30 jaar. Om mijzelf maar meteen in duidelijke hokjes te plaatsen; ik ben een lesbische ADHD’er met angst als basisemotie en een klein beetje overgewicht. Met enige regelmaat schrijft Yentl een blog voor Capido vanuit haar ervaring. In deze blog vertel ik over mijn heftige interesse wisselingen.
Ik heb lang op gezien tegen mijn 30e verjaardag. 30 was voor mij de leeftijd waarop je alles wel zo’n beetje op orde moest hebben. Een goede baan, een koophuis, een gezin, een mooie auto… En ik had niet eens een rijbewijs.
Ik was op mijn 29e al meer dan 5 jaar vrijgezel, ik woonde in een klein appartement samen met mijn kat en ik leefde voornamelijk voor mijn baan.
Na veel te lange werkdagen, en een busrit van anderhalf uur, kwam ik thuis in een leeg huis. Niemand die op me wachtte met eten of vroeg hoe m’n dag was. Ik heb goede vrienden, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Maar toch is dat anders.
Ik besloot om me aan te melden op verschillende dating apps, in de hoop dat ik daar de liefde van mijn leven zou tegen komen. Uren swipen en enkele contacten later bleek de liefde van mijn leven véél dichterbij dan verwacht.
In de winter van 2019, vlak na mijn 29e verjaardag, had ik veel contact met iemand wie ik online had leren kennen. Mijn vele contact met haar viel ook mijn beste vriendin op, wie hier op haar beurt van alles bij voelde. Ze sprak haar gevoelens uit en we besloten om samen uit te zoeken of de welbekende ‘vonk’ op romantisch vlak over zou kunnen slaan wanneer we ons hiervoor open stelde.
We hadden 15 jaar eerder al eens een korte relatie gehad, maar dit strandde omdat ik toen te jong, te wild en te gebroken was om een relatie te kunnen laten slagen. We bleven beste vrienden maar voor de buitenwereld was het al lang zeker dat wij uiteindelijk weer samen zouden komen. Hoewel het idee ons allebei aansprak hebben we dit altijd voor onszelf ontkend. Tot die dag, dat gesprek.
Het leek te ingewikkeld om elkaar ‘ineens’ romantisch te moeten benaderen, terwijl er ook zo’n waardevolle vriendschap op het spel stond. Maar het was het proberen waard!
We besloten om date te gaan, en om die avond allebei écht te proberen om te voelen of dit was wat we wilden. In het begin voelde het wat vreemd. Op een eerste date probeer je je natuurlijk vaak net iets interessanter, eleganter en charmanter voor te doen dan dat je doet bij je beste vrienden. Maar wanneer moest die knop dan om?
Dat hoefde niet. Dit was wie we waren en dat vonden we al 15 jaar leuk aan elkaar. Succes gegarandeerd, zo bleek. Die avond bleef ze bij me slapen en ze is nooit meer weggegaan.
Inmiddels zijn we verhuisd, verloofd en zielsgelukkig. En zélfs mijn rijbewijs wordt aan gewerkt; in februari rijd ik eindelijk af. Achteraf gezien bleek mijn angst voor mijn 30e verjaardag dus alles behalve nodig.
Alles valt precies op het juiste moment op zijn plek.
Heb je na het lezen van deze blog ook zin om eindelijk die stap te zetten? Kijk dan eens geheel vrijblijvend rond op de site van Capido. Hier zitten meerdere singles op die net zoals jij ook op zoek zijn. Je kan elkaar zelfs berichtjes sturen of iemand laten weten dat je diegene wel leuk vindt. Zo kan je het eens rustig proberen, zit je nergens aan vast en wie weet kom jij bij Capido straks jouw droompartner tegen. Zet hem op!