Geplaatst op 17 februari 2022, 17:44 uur door de redactie.
Mijn naam is Yentl, 30 jaar. Om mijzelf maar meteen in duidelijke hokjes te plaatsen; ik ben een lesbische ADHD’er met angst als basisemotie en een klein beetje overgewicht. Er is een hoop aan mij wat afwijkt van de standaard, maar ik ga er goed mee om. Met enige regelmaat schrijft Yentl een blog voor Capido vanuit haar ervaringsdeskundigheid op het gebied van ongeremde ongemakkelijkheid.
Elk leven kent periodes van pieken en dalen. ‘Iedereen krijgt z’n portie’ zei mijn moeder vroeger altijd, ze had gelijk. Ook ik blijk hierop geen uitzondering te zijn. De dingen die je meemaakt in je leven maken je tot wie je bent, en geen pieken in je leven zonder dalen, maar dat is achteraf vaak makkelijker gezegd dan dat het op het moment zelf voelde.
Tijdens mijn puberteit heb ik kennisgemaakt met de diepere dalen van het leven. Ik deed van alles om me verzetten tegen het onbestemde gevoel wat ik had. Drugs, Roken, drinken en ik overschreeuwde mezelf continu. Mijn liefde voor muziek en mijn vrienden waren mijn enige houvast.
Ik leerde gitaar spelen op mijn elfde en ik kwam er bij toeval achter dat ik ook kon zingen. Het werd mijn uitlaatklep. Bovendien bood het me mijn identiteit en de bevestiging waar naar ik zo op zoek was in die tijd. Al die jaren maakte mijn stem me bijzonder, mensen geloofden in me en dat gaf me zelfvertrouwen. Ik was iemand.
Na twee mislukte studies mocht ik van mijn ouders auditie doen voor de Herman Brood Academie en ik werd aangenomen. Ik leefde mijn beste leven en genoot van iedere schooldag, maar na twee jaar werd de druk me te groot en moest ik van school af. Al mijn opgebouwde zelfvertrouwen werd in één klap van me afgenomen, ik was mislukt.
Ik stortte me vanaf dat moment op een toxische relatie, we woonden samen in een studentenkamer van 3 bij 3, en een nog veel toxischere leefstijl waarvan ik behoorlijk angstig raakte. Deze periode van persoonlijke vertraging heeft 3 jaar van mijn leven gekost, tot ik mezelf weer bij elkaar durfde te rapen en begon aan de wederopbouw van mezelf.
Ik verbrak niet alleen mijn liefdesrelatie maar ook mijn relatie met wiet, sigaretten en euroshopper-worstenbroodjes. Ik trok weer in bij mijn moeder en ging in therapie, waar ik probeerde te verwerken wat er te verwerken viel, en ging weer naar school.
Deze periode van wederopbouw heeft in totaal 10 jaar geduurd, met af en toe echt nog wel een flinke tegenslag. Het absolute dieptepunt was een burn out, waarbij ik gevoelsmatig een hoop stappen terug heb gedaan, maar uiteindelijk is het echt niet voor niets geweest. Ik heb nu helder wat mijn grenzen zijn en wat ik belangrijk vind in het leven en waar ik gelukkig van word zonder daarbij alleen maar naar anderen te kijken. Het heeft even geduurd maar ik weet nu wie Yentl is.
Ben je ook hersteld van een burn-out en heb je zin om eindelijk die stap te zetten? Kijk dan eens geheel vrijblijvend rond op de site van Capido. Hier zitten meerdere singles op die net zoals jij ook op zoek zijn. Je kan elkaar zelfs berichtjes sturen of iemand laten weten dat je diegene wel leuk vindt. Zo kan je het eens rustig proberen, zit je nergens aan vast en wie weet kom jij bij Capido straks jouw droompartner tegen. Zet hem op!