Geplaatst op 02 april 2021, 10:10 uur door de redactie.
Mandy is 33 en woont in Tilburg met haar chihuahua. Dat is nu de liefde van haar leven. Met autisme is daten soms net een beetje ingewikkelder, maar daar laat ze zich niet door beperken. Mandy date op haar eigen manier en leert van iedere ervaring weer wat bij.
Mandy schrijft met enige regelmaat een blog voor Capido waar ze vertelt over haar ervaringen op het gebied van daten met autisme, andere mensen ontmoeten en het maken van vriendschappen. Ook heeft ze haar eigen blog waar ze schrijft over autisme.
Ik was vroeger vreselijk onzeker over mezelf. Dit is mede ontstaan doordat ik heel lang niet geweten hebben dat ik autistisch was. Daardoor kon ik het ‘anders zijn’ niet verklaren en voelde ik me altijd minder dan een ander. Ik was bovendien heel verlegen en maakte niet makkelijk contact. Zeker niet met jongens.
Toen ik tien jaar geleden begon met daten, was die onzekerheid er nog steeds. Rationeel kon ik wel bedenken dat ik ook heus wel een beetje leuk was. Maar gevoelsmatig was dat anders. Als een ander mij zou afwijzen, zou dat betekenen dat ik niet goed genoeg was. Ik liet mijn eigenwaarde dus afhangen van een ander. Onbewust.
Als iemand mij leuk vond, fleurde ik daarvan op. Als iemand bijvoorbeeld lachte om een grapje, dacht ik: o, ik ben toch grappig! Of als iemand me knap vond dacht ik: o gelukkig, ik ben toch niet zo lelijk als ik dacht. Maar wat graag wilde ik dus dat de ander mij leuk vond. Er mocht niet iets zijn wat hij minder leuk aan me vond. Daardoor verstopte ik moeilijke kanten soms. Dan zei ik bijvoorbeeld ergens ‘ja’ tegen terwijl ik al overprikkeld was en rust had moeten
nemen. Want ik moest gezellig zijn!
In de loop der jaren heb ik hard gewerkt aan mijn eigenwaarde. De autismediagnose op mijn zevenentwintigste heeft daaraan bijgedragen. Ik accepteer meer dat ik niet alles kan zoals ik het zou willen. Spontaan zijn is bijvoorbeeld heel lastig. Dat gaat niet over dat ik het niet wil, maar dat het me veel energie kost. Energie die ik niet altijd heb. Doordat te begrijpen kan ik makkelijker ‘nee’ zeggen. Als de ander dat dan niet leuk vindt, accepteer ik nog steeds van mezelf dat ik spontaan zijn lastig vindt.
Nog steeds wil ik natuurlijk graag dat iemand mij leuk vindt. Maar het is niet meer het doel. Het doel is het samen leuk hebben tijdens het daten. Ik geloof dat als je elkaar echt leuk vindt, dat je iemand dan accepteert zoals hij of zij is. Dat wil niet zeggen dat je alles maar leuk en makkelijk moet vinden. Maar het gaat erom dat de lastige kanten in het niet vallen bij de leuke kanten.
Zo probeer ik ook naar de ander te kijken. Voegt iemand iets toe aan mijn leven? Heb ik zin om die persoon te zien? Zijn er misschien lastige kanten, maar kan ik daar mee omgaan? Of wil ik daar mee leren omgaan en leer ik er zo nog wat van?
Ik ben dus meer bezig met die andere persoon te leren kennen. De focus op wat de ander van mij vindt is minder. Ik wil zelf iemand leuk vinden in plaats van dat ik het nodig heb om leuk gevonden te worden. Op die manier sta ik actiever in het daten en heb ik de regie. Ik kan toch niet bepalen wat de ander van mij vindt. Ik kan wel nagaan of ik de ander leuk genoeg vind om mee verder te daten. Dat maakt het daten leuker en een stuk minder eng.
Op dit moment ben ik vrijgezel, maar geen enkele date of relatie is voor niks geweest. Ik heb veel geleerd. Eén van die lessen was dus bovenstaande. In een volgende blog neem ik je graag weer mee met een andere date-ervaring!
Heb je na het lezen van deze blog van Mandy ook zin om eindelijk die stap te zetten? Kijk dan eens geheel vrijblijvend rond op de site van Capido. Hier zitten meerdere singles op die net zoals jij ook op zoek zijn. Je kan elkaar zelfs berichtjes sturen of iemand laten weten dat je diegene wel leuk vindt. Zo kan je het eens rustig proberen, zit je nergens aan vast en wie weet kom jij bij Capido straks jouw droompartner tegen. Zet hem op!